محمد:

بوسه ای از لب شیرین شکرت باز ببخش

عشوه ریز، ناز کن و زان لب طناز ببخش

با لب سرخ،تو آتش به  دل وجان بفکن

کامی از شهد دلاویز خود همراز ببخش